Dempús deth 1516, Catalonha hè part des territòris des Absborg: un enòrme empèri europèu, lèu tanben estenut per America, gavidat a compdar de Castelha. Catalonha ei un territòri periferic e damb pòca capacitat d’intervencion enes ahèrs generaus. Ath nòrd, era frontèra damb França ei scenari de guèrres de contunh deth temps qu'ena Mediterranèa, era menaça der Empèri Otoman e eth hlagèth deth còrs barbaresc, se hè present.

Catalonha manten, totun, era sua idiosincrasia e eth sòn sistèma de govèrn, fondamentat enes constitucions e ena tradicion deth pactisme. Aguesta tradicion contunhe d'evolucionar e se contrapause ar autoritarisme creishent dera monarquia. Pendent eth sègle XVI, maugrat es grani conflictes, eth país auance demograficament e era economia recupère part dera sua possança.

Era violéncia ei ua practica freqüenta ena Catalonha modèrna. Fòrça conflictes privats se resòlven pera via des armes. Es còlhes de bandits son ua conseqüéncia des cambiaments sociaus e economics que compòrten ua mès grana polarizacion sociau. Resvenges, crims, seqüèstres, chantatges, atemptats e quitament petites guèrres privades prolifèren en ua societat embugada de faccions.

Eth còrs aumente a causa dera luta entre es diuèrsi estats mediterranèus e, mès que mès, entre er empèri otoman e era Monarquia Ispanica. Esquadres procedentes des còstes deth nòrd d’Africa ataquen es còstes catalanes damb viruléncia. Lentament, totun, s’organize un hilat defensiu, basat enes tors de güeit.

A compdar deth Concili de Trent (1545-1563), era Glèisa catolica redefinís es sòns dògmes, qüestionadi pera Reforma protestanta, e dicte ua naua moralitat. Enes reiaumes ispanics, era Contrareforma ei impausada per Felip II e es sòns successors, e a un compausant important de fanatisme e d’intolerància de cap ara rèsta de credences religioses.

Era estetica reneishentista da pas ath barròc, que se caracterize per un lenguatge mès exuberant. Eth catalan contunhe d'èster era lengua d’usatge popular a toti es nivèus, e compde damb grani autors coma Vicent Garcia o Francesc de Fontanella. De tot biais, era aristocracia locau se castelhanize e, tot a plaser, eth castelhan ven era lengua de cultura predominanta ar arrecès der era literatura deth ‘Siglo de Oro’.

Pendent eth sègle XVII, es guèrres entre Espanha e França passen forçadament per territòri catalan. Era preséncia e eth procediment arbitrari des tercios espanhòus, amassa damb era politica autoritària deth govèrn deth comde-duc d’Olivares, son era bua qu'alugue eth conflicte sociau e politic latent. Eth 1640 Catalonha se suslheve contra era Monarquia Ispanica.

Era revolucion populara, protagonizada pera pagesia, ven seguida dera revolucion politica dirigida pes institucions, que s’alien damb era monarquia francesa. Era guèrra acabe damb eth Tractat des Pirenèus (1659) peth quau Catalonha retorne ath sen dera Monarquia Ispanica e França s’annexione  eth comdat de Rosselhon e part de Cerdanha.

Era mòrt sense descendència de Carles II desacadie un conflicte de portada internacionau, era Guèrra de Succession (1702 – 1715). Ath delà dera qüestion dinastica, ena disputa peth tròn dera monarquia ispanica s’i barregen qüestions politiques, estrategiques e comerciaus, que acaben per conformar dus partits en encastre europèu.

Es catalans, fin finau, se placen en favor der archiduc Carles d’Àustria (Carles III) e en contra deth duc Felip d’Anjau (Felip V), qu'a eth sosten dera corona de Castelha e de França. Era desbranda bellica e era queiguda de Barcelona, er 11 de seteme de 1714, an coma principau conseqüéncia era abolicion des constitucions e institucions catalanes e er inici d’ua durissima repression.